دل من با غم عشق تو چنان از جهان ملک خاتون غزل 155

1 دل من با غم عشق تو چنان خو کردست که جهان را به سوی عشق تو یکسو کردست

2 مردم دیده ی غمدیده ام از دست غمت خون دل را ز فراقت همه در جور کردست

3 طوطی جان من خسته قناعت نکند شکّرین لعل توأش بین که چو بدخو کردست

4 گل روی تو به بستان ملاحت هردم بلبل آسای مرا بین که سخنگو کردست

5 در خیال قد و بالا و میانت باری تن ما را ز غم عشق تو چون مو کردست

6 تا ز چوگان دو زلفت ز سر جور و جفا دل ما را به سر کوی تو چون گو کردست

7 قوت روحم شده و قوّت جانم بخشید دل ما در سر زلفین تو تا خو کردست