دل من از غم عشقت خرابست از جهان ملک خاتون غزل 118

1 دل من از غم عشقت خرابست جگر بر آتش هجران کبابست

2 نظر بر حال زارم کن که لِلّه نظر بر خستگان کردن ثوابست

3 طبیب من تویی آخر دوایی بکن کاحوال این بی دل خرابست

4 بگفتا صبر می باید در این کار اگرچه عاشقی اینت جوابست

5 بدو گفتم که صبرم نیست تا کی ز هجران جان مسکین در عذابست

6 نگویی صبر از آن رو چون توان کرد رخت دانی که رشک آفتابست

7 منم چون ذرّه سرگردان از آن روی که خورشید جمالش در نقابست

8 پریشان حالم از شبهای هجران چو زلف مشکبارش پر ز تابست

9 نگردد چشم بختم هیچ بیدار که چشم نیمه مستش پر ز خوابست

10 به حالم گر کنی رحمت چه باشد جهانبانی چو می دانی صوابست