دلم بر آتشِ هجران از حکیم نزاری قهستانی غزل 1110

1 دلم بر آتشِ هجران بسوخت زار اندوه رخم به خونِ جگر کرد لاله‌زار اندوه

2 ز دست عشوه هنوزم نداده بود خلاص فکند بازم در پایِ انتظار اندوه

3 نه ممکن است که بی‌پای‌مردیِ شبِ وصل مرا برون کند از دستِ روزگار اندوه

4 ز دستِ دل چه کنم کارِ من به جان آمد ز بس که دست و دلم می‌برد ز کار اندوه

5 اگر فراقم ازین دست پای بردارد برآورد ز دل و جانِ من دمار اندوه

6 به لب برآورد از حقّه بدن جانم به دستِ شعبده هر دم هزار بار اندوه

7 نه بر مشاهده ی طلعتِ تو در حلقم زقوم و زهر کند جامِ خوش‌گوار اندوه

8 چو از میان تو گویم چراست آن که مرا ز سیلِ چشم چو جیحون کند کنار اندوه

9 نماز شامِ غریبان قیامتی دگرست قیاس کن چه کند در شبانِ تار اندوه

10 مدارِ عشق نباشد نزاریا بر هجر به کامِ دل بسی عاقبت مدار اندوه