دلم ز درد فراقش فغان از جهان ملک خاتون غزل 153

1 دلم ز درد فراقش فغان برآوردست مرا فراق عزیزان ز جان برآوردست

2 گل وصال امید درخت دلداران به بخت من همه جور زمان برآوردست

3 ز تیر غمزه اش ای دل حذر کنی اولی که ترک مست ز ترکش کمان برآوردست

4 رخش ز شرم ببردست رنگ و بوی گل لبش به شکّر مصری زیان برآوردست

5 میان صحن چمن قامت چو شمشادش دمار از قد سرو روان برآوردست

6 اگرچه نیست جهان را وفا ولیک ز بخت جفا دو دست به کار جهان برآوردست

7 به کام دشمن بدگو همیشه باد آنکس که دوستان همه از دوستان برآوردست