دلم از زلف تو آشفته و سرگردانست از قاسم انوار غزل 125

1 دلم از زلف تو آشفته و سرگردانست جان بدیدار تو شادست ولی حیرانست

2 عشق دریای محیطست، بتحقیق بدان جدول اوست، اگر قلزم، اگر عمانست

3 با من از دوزخ و فردوس مگویید سخن هرکجا اوست، مرا جنت جاویدانست

4 غافل از دوست مباشید و بغفلت مروید در نهان خانه وحدت قمری پنهانست

5 پیش مستان طریقت سخنی می گویید هرکه او منکر عشقست یقین شیطانست

6 عاشقست این دل شوریده من، درمان چیست؟ بس عجب نبود اگر بی سر و بی سامانست

7 قاسم ار جامه درید از غم او باکی نیست نعره و جامه دریدن صفت مستانست