دلم ز غصّه هجران همیشه از جهان ملک خاتون غزل 546

1 دلم ز غصّه هجران همیشه خون باشد ندانم عاقبت او ز عشق چون باشد

2 هوای زلف تو چندان دلم به سر دارد که دایم از غم عشق تو سرنگون باشد

3 کسی که روی تو را دید و عشق با تو نباخت توان نبشت به فتوی که از جنون باشد

4 ز هجر روی تو بیچاره مردم دیده ز سوز سینه ی من در میان خون باشد

5 فتاده ام به سر کوی تو به زاری زار روا مدار که عاشق چنین زبون باشد

6 فراق را چه تحمّل کند تن مسکین اگرچه خود به مثل کوه بیستون باشد

7 کجا به دیده جان راه عشق تو پویم اگرنه بوی دو زلف تو رهنمون باشد

8 به سر رویم چو پرگار گرد خانه ی شوق جهان ز دایره ی عشق چون برون باشد