دل خود رای مرا برده گل از محتشم کاشانی غزل 599

1 دل خود رای مرا برده گل خودروئی ترک خنجر کش مردم کش آتش خوئی

2 طفل نو سلسله‌ای شوخ تنگ حوصله‌ای شاه دیوانه و شی ماه مشوش موئی

3 سر و کارم به غزالیست کزاغیار مدام می‌کند روکش مردم به یک آدم روئی

4 دیده پرنور شود نرگس نابینا را گر به گلشن رسد از پیرهن او بوئی

5 گوش بر بد سخنم کی منهی امروز ای گل خورده بر گوش تو گویا سخن بدگوئی

6 چند سویت نگرم عشوهٔ چشمی بنما عشوهٔ چشم نباشد گره ابروئی

7 عشوهٔ غلب شده بر محتشم آری چکند ناتوانی چنین خصم قوی بازوئی