1 دلم چو غنچه ز گلگشت باغ می‌گیرد چو لاله دامنم از آب، داغ می‌گیرد

2 چو شمع کشته، ز دود فتیلهٔ عنبر فریب‌خوردهٔ زلفش دماغ می‌گیرد

3 نشان عیش و طرب آنکه در جهان جوید چو ابلهی‌ست که عنقا سراغ می‌گیرد

4 چو عندلیب، مرا سوخت حسرت خاری که جای بر سر دیوار باغ می‌گیرد

5 دلم به هند سلیم از غم بتان عراق تَذَرْوْ داده ز دست و کلاغ می‌گیرد