دل و دینم ببرد آن شوخ عیار از اسیری لاهیجی غزل 265

1 دل و دینم ببرد آن شوخ عیار چه میخواهد ندانم از من آن یار

2 بغیر از ناله و آه جگر سوز ندارم در غم عشقش دگر کار

3 چو دید او کز غم عشقش چنینم نمود آخر بمن بی پرده دیدار

4 ز یک جرعه ازآن جام تجلی شدم سرمست و دیوانه بیکبار

5 اگر صد بار روزی رخ نماید بحسن دیگرش بینم بهربار

6 شدم حیران میان نور و ظلمت چو دیدم آن خط و عارض بهم یار

7 رخش مارا برد رو سوی مسجد لبش گوید درآ در کوی خمار

8 بجان دارم نهان اسرار جانان چو منصورم اگر آرند بردار

9 اسیری را چو دید او محرم راز نهان از وی ندارد هیچ اسرار