دستم که به گوهر قناعت از انوری ابیوردی رباعی 22

1 حسن را از وفا چه آزارست که همه ساله با جفا یارست

2 خود وفا را وجود نیست پدید وین که در عادتست گفتارست

1 حسنت اندر جهان نمی‌گنجد نامت اندر دهان نمی‌گنجد

2 راز عشقت نهان نخواهد ماند زانکه در عقل و جان نمی‌گنجد

1 رنگ عاشق چو زعفران باشد هرکه عاشق بود چنان باشد

2 روی فارغ‌دلان به رنگ بود رنگ غافل چو ارغوان باشد