دوش گر بزمم گذر کرد آن از محتشم کاشانی غزل 309

1 دوش گر بزمم گذر کرد آن مه مجلس فروز روشنی بیرون نرفت از خانهٔ من تا به روز

2 دیشب از شست خیالش ناوکی خوردم به خواب روز چون شد خورد بر جانم خدنگ سینه‌سوز

3 دیدمش در خواب کاتش می‌زند در خانه‌ام چون شدم بیدار دیدم آه خود را خانه سوز

4 دوش گستاخانه زلفش را گرفتم در خیال دستم از دهشت چو بید امروز می‌لرزد هنوز

5 هرکه آگاه از رموز عشق شد دیوانه گشت محتشم گر عاقلی کس را میاموز این رموز