باغ عیش من بجای گل همه از هلالی جغتایی غزل 109

1 باغ عیش من بجای گل همه خار آورد آری، این نخلی که من دارم، همین بار آورد

2 کوه از سیل سرشکم در صدا آید، بلی گریه من سنگ را در ناله زار آورد

3 عالمی در گریه است از ناله جانسوز من نوحه ای کز درد خیزد گریه بسیار آورد

4 گر دل آزرده را جز داغ او مرهم نهم بر دل آن مرهم شود داغی که آزار آورد

5 هر که ابروی تو دید و مایل محراب شد زود باشد کز خجالت رو بدیوار آورد

6 تا ز خورشید جمالت گرم شد بازار حسن هر دم این دیوانه را سودا ببازار آورد

7 پای بر فرق هلالی نه، که بهر مقدمت هر زمان صد گوهر از چشم گهر بار آورد