ز کوی دوست مرا ناگزیر خواهد از همام تبریزی غزل 81

1 ز کوی دوست مرا ناگزیر خواهد بود وگر گذر همه بر تیغ و تیر خواهد بود

2 از آب دیده من در میان منزل دوست به هر طرف که روی آبگیر خواهد بود

3 ز بیم غیرت صاحب‌دلان در آن منزل گمان مبر که کسی جای‌گیر خواهد بود

4 مباش منکر فریاد ما که مستان را همیشه بر در خوبان نفیر خواهد بود

5 مدام تا که بود نوبهار و موسم گل ز عندلیب چمن پر صفیر خواهد بود

6 تو را که بر سرگل زلف عنبرافشان است چه احتیاج به مشک و عبیر خواهد بود

7 به عهد روی تو ما را شب چهاردهم کجا فراغت بدر منیر خواهد بود

8 در آن زمان که ز جان یک نفس بود باقی هنوز یاد توام در ضمیر خواهد بود

9 میان مجمع صاحب‌دلان حدیث همام چو هست ذکر شما دل‌پذیر خواهد بود