غم دوست من مغتنم می‌شمارم از کمال خجندی غزل 759

1 غم دوست من مغتنم می‌شمارم نشاطی که بی‌اوست غم می‌شمارم

2 ستم‌ها که خاطر نداند شمارش از آن غمزه عین کرم می‌شمارم

3 گدای تو را پادشه می‌شناسم فقیر ترا محتشم می‌شمارم

4 تو شیرین‌تری گفتمش با دهانت ایران به گفتا من او را عدم می‌شمارم

5 از روی ترمه را به میزان ادراک اگر پر شود نیز کم می‌شمارم

6 قدم تا نیاورده در ره عشق فرنجیه گرت بی‌قدم می‌شمارم

7 کمالت ز جان بنده شد خواجگی بین که خود را چنین محترم می‌شمارم