خیال دوست ز من از حکیم نزاری قهستانی غزل 353

1 خیال دوست ز من خورد و خواب بازگرفت بسوخت وز جگر تشنه آب بازگرفت

2 گر اندکی به شراب و سماع میلم بود سماع باز ستاند و شراب بازگرفت

3 به من بر ید محبت ز ابتدای ازل پیام عشق بداد و جواب بازگرفت

4 چو مرغ شب نظرم تاب آفتاب نداشت و گر نه چند ره از خور نقاب بازگرفت

5 نداشت طاقتِ نور تجّلی شب طور کلیم از آن ورق اضطراب بازگرفت

6 عجب دهنده ی بخشنده یی ست حاتم عشق که هر چه داد به کس بر شتاب بازگرفت

7 به دامنش نتوان دست زد مگر وقتی که آستین به رخ آفتاب بازگرفت

8 همای عشق به هر سر که سایه برگسترد و گرچه صعوه بود ار عقاب بازگرفت

9 خلاف نیست نزاری ز هرچه گیرد باز ولی ز دوست نشاید خطاب بازگرفت

10 فرو شود به همه حال هرچه دست سخاست نثار فیض عمیم از سحاب گرفت