1 چهارم پند من این است ای ماه که سوی خود مده غماز را راه

2 مکن غماز را تمکین که غماز به دیگر کس بگوید حال تو باز

3 نداری مردم غماز را دوست که نیک ار باز بینی، دشمنت اوست

4 بود تا سعی و جهد از وی بپرهیز که غماز است هر جا آتش انگیز

5 به خود غماز اشک بی ترحم از آن رو می فتد از چشم مردم

6 مشو با مردم غماز همدم مساز او را بر خود هیچ محرم

7 که پیش مرد دانا روشن است این که در دوزخ بود مرد سخن چین

8 سخن چین را به دانا محرمی نیست چرا کان بی سعادت آدمی نیست

9 ببر تا می توانی زو ارادت جدایی زو نباشد جز سعادت