چشمم که سرشک لاله‌گون از مشتاق اصفهانی رباعی 206

1 لب شیرین تو شیرین‌تر از آن ساخته‌اند که توان گفتنش از شیره جان ساخته‌اند

2 کرده‌اند از غمت آنان جگرم خون ایگل که ترا لاله رخ و غنچه دهان ساخته‌اند

1 ما حریف غم و پیمانه کشی پیشه ما دیده ما قدح ما دل ما شیشه ما

2 چه از آن مه عوض مهر بجز کین طلبم که جفا پیشه او گشت و وفا پیشه ما

1 دور از توام بجز غم و رنج و ملال چیست باشم بحال مرگ مپرسم که حال چیست

2 گفتم خیال وصل تو دارم بخشم گفت من کیستم که ای تو ترا در خیال چیست