چشم من حلقه‌ای از سلسلهٔ از سلیم تهرانی غزل 126

1 چشم من حلقه‌ای از سلسلهٔ دست من است دانهٔ مرغ دلم آبلهٔ دست من است

2 وادی چاک که از جیب بود تا دامن در ره شوق تو یک مرحلهٔ دست من است

3 دست بر گل نکند غیر ز اندیشهٔ خار سپر تیغ شدن حوصلهٔ دست من است

4 سرنوشت من حسرت‌زده را در غم عشق گر بخوانند، سراسر گلهٔ دست من است

5 صدفم من، که درین بحر پرآشوب سلیم چشم عالم همه بر آبلهٔ دست من است