چشمم که نداشت از ابوسعید ابوالخیر رباعی 321

1 آزادی و عشق چون همی نامد راست بنده شدم و نهادم از یکسو خواست

2 زین پس چونان که داردم دوست رواست گفتار و خصومت از میانه برخاست

1 هر چند که آدمی ملک سیرت و خوست بد گر نبود به دشمن خود نیکوست

2 دیوانه دل کسیست کین عادت اوست کو دشمن جان خویش میدارد دوست

1 خیام تنت بخیمه میماند راست سلطان روحست و منزلش دار بقاست

2 فراش اجل برای دیگر منزل از پافگند خیمه چو سلطان برخاست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما