تَعالِ مَن بِکَ وجدی از ابن حسام خوسفی غزل 123

1 تَعالِ مَن بِکَ وجدی که من هوای تو دارم انیس قلب حزینی و جان برای تو دارم

2 کَفی بِخَدَّک وَردی چه جای لاله ی سیراب کَذا و ایَّهُ وَردٍ که من به جای تو دارم

3 وَلی مُنیَ و هَواء طواف کعبه ی کویت فَجِئتُ یابَک سَعیاً که من صفای تو دارم

4 إن اِبتَغَیتُ وَفاتی سر از وفات نپیچم وإن رَضیِتَ بِرَاسی سر رضای تو دارم

5 وَ اِطَّلَعتُ بِحالی به های های بگریی کما بِعِشقِکَ اَبکی و های های تو دارم

6 فَما تَطاوَلَ قلبی حدیث زلف درازت وَ ما جَری بِدمُوعی ز ماجرای تو دارم

7 فِداکَ ابنِ حُسامٍ نثار کوی تو جانش و کَیف اَقصِر عَنها که جان فدای تو دارم