گوشم ز تو نشنود از مسعود سعد سلمان رباعی 114

1 ای خواجه دل تو شادمان باد جان تو همیشه در امان باد

2 این رای سفر که یش داری بر تو به خوشی چو بوستان باد

1 مگر مشاطه بستان شدند با دو سحاب که این ببستش پیرایه وان گشاد نقاب

2 به در و گوهر آراسته پدید آمد چو نوعروسی در کله از میان حجاب

1 خویشتن را سوار باید کرد بر سخن کامگار باید کرد

2 طبع خود را به لفظ و معنی بر تازه چون نوبهار باید کرد