1 مستیم تا ابد شده از بیخودی ز دست زان باده که داد بما ساقی الست

2 من مست عشقم از بر ما خیز زاهدا بد نام می شوی که بما میکنی نشست

3 هرگز خمار فرقت جانان ندید جان از باده وصال چو بودم همیشه مست

4 من فاش گویمت دو جهان غیر یار نیست سر چنین بلند نخواهیم گفت پست

5 از مظهر جهان چو توئی ظاهر از چه شد این اختلاف مؤمن و ترسا و بت پرست

6 بی بهره از جمال رخت نیست ذره مرآت حسن روی تو بودست هرچه هست

7 تا مهر نوربخش بتابید بر دلم از جمله قید جان اسیری ما برست