سرو من چون به سر شوخی انداز از جویای تبریزی غزل 564

1 سرو من چون به سر شوخی انداز آمد گلبن از شوق چو طاوس به پرواز آمد

2 سوی من شست گشاید چو کشد جانب غیر چشمت از ناوک مژگان به چپ انداز آمد

3 مدتی رفتن و برگشتن او چون نگه است تا خیال تو برفت از نظرم بازم آمد

4 در جوابم گره افتاد زحیرت به زبان نرگس پرفن او بسکه سخن ساز آمد