مرغ جانم به سر کوی بتی از جهان ملک خاتون غزل 159

1 تا به کی این در زنم در باز کن با وصالت یک دمم دمساز کن

2 یک زمان بنوازم ای جان از وصال بعد ازین چندانکه خواهی ناز کن

1 یارب نظری کن به جهان از کرمت زیرا که به پای بندگی بر درمت

2 گر یوسف مصری بفروشی به درم من یوسف مصرم و به جان می خرمت

1 جان اگر هست یقین درخورت ای آب حیات ای دو صد جان و جهان باد فدای کف پات

2 دل ز ما بردی و جان نیز طلب می داری گر کنی میل بدین خیر چه به زین درجات

1 صبرم از روی تو ای دلبر فتّان تلخست درد دوری تو ای دوست چو درمان تلخست

2 لب لعل تو چه گویم چو شکر شیرینست طعم ایام فراق رخت ای جان تلخست

1 دلم از جان شده بر روی چو ماهت مشعوف مدّتی تا به غم عشق رخت شد معروف

2 جان ز من خواسته ای ای بت سیمین بدنم به اشارات دو چشمت شده جانا موقوف