1 من و شمع دوش حرفی بمیان نهاده بودیم دو زبان آتش افشان به بیان گشاده بودیم

2 زمن آتشی بجست و بنشست در دل شمع بمقابله قراری چو بهم نهاده بودیم

3 همه شب بسوخت شمع و بگریست تا سحرگه به نسیم صبح هر دو ززبان فتاده بودیم

4 بنوای مرغ شب خیز که کوفت نوبت بام زده عطسه ای بجستیم که قرار داده بودیم

5 زگلی حدیث کرد او من و دل زگلعذاری بعیار عشق دلبر من و دل زیاده بودیم

6 بگزید او تعلق من و عشق ساده رویان من و شیخ هر دو آشفته نخست ساده بودیم

7 من و کوی میفروشان تو و خانقاه زاهد بکه خضر رهنمون گشت که ما بجاده بودیم

8 بسم این تفاخر ایدل که بخواب دیدم امشب که من و سگ در دوست بیک قلاده بودیم

9 بده ای یدالله از لطف مرا کلاه عزت که بجای پای با سر بدر ایستاده بودیم