شمعم که ز دوری تو ای مایه از مجد همگر رباعی 478

1 کسی که بر لب لعل تو کامرانی یافت چو خضر تا به ابد عمر جاودانی یافت

2 هر آنکه دید رخت جان آشکارا دید هر آنکه یافت لبت آب زندگانی یافت

1 گر یاد رنگ رویت در بوستان برآید بس نعره های بلبل کز گلستان برآید

2 تا جلوه تو بیند طاووس وار هر صبح باز سپید مشرق از آشیان برآید

1 غم از دلم به جدائی جدا نمی گردد دلم ز بند ملامت رها نمی گردد

2 دل مرا ز غم عشق سرزنش مکنید که دل به سرزنش از عشق وا نمی گردد