کَالبَدر مَحیَّاک از ابن حسام خوسفی غزل 166

1 کَالبَدر مَحیَّاک مِن الحُسنِ تلآلآ الله ُ مَعَک زادکَ حُسناً و جَمالا

2 هر کس به جهان در پی حالی و خیالیست مائیم و خیال رخ زیبای تو حالا

3 مشتاق ترا حال چو زلف تو پریشان عشاق ترا کار چو بالای تو بالا

4 آزادی قد تو کند سرو خرامان ای سرو سهی بنده آن قامت و بالا

5 لعل لب دلجوی تو دُرجیست گهر پوش یا حقه یاقوت پر از لؤلؤ لالا

6 خاک قدم از دیده اغیار نگهدار شرط است که ندهند ره دزد بکالا

7 بر خاک درت ابن حسام از چه نشسته است قَد کان لَه مِنک تمنَّی َ و مآلا