خونم از دوری می در تن لاغر از سلیم تهرانی غزل 300

1 خونم از دوری می در تن لاغر خشک است چون گل آینه ام ریشه ی جوهر خشک است

2 حیرت از این همه سامان سرشک است مرا که به چشمم مژه چون دست توانگر خشک است

3 عشق بحری ست کز آلودگی کام درو چون پر و بال بط اندام شناور خشک است

4 چه عجب گر خبر ما به عزیزان نرسد نامه چون خشک بود، بال کبوتر خشک است

5 نیست بر پیکر ما آفتی از عشق سلیم چه غم از آتش اگر بال سمندر خشک است