خاموشی من قفل نهان‌خانهٔ از عرفی شیرازی غزل 65

1 خاموشی من قفل نهان‌خانهٔ عشق است افسانهٔ من گریهٔ مستانهٔ عشق است

2 دیوانه دل من که درو فتنه زند جوش گنجی است که آرایش ویرانهٔ عشق است

3 شوریده شد از ناخن عشق این دل صد شاخ این زلف پریشان شده از شانهٔ عشق است

4 صد دشنه خورد عقل که خاری کشد از پای این‌ها گل آن است که بیگانهٔ عشق است

5 از منطق و حکمت نگشاید اثر شوق این‌ها همه آرایش افسانهٔ عشق است

6 هر شمع که در انجمن دهر برافروخت گر آتش طور است که پروانهٔ عشق است

7 عرفی دل افتاده‌ام از کعبه چه جویی دیری است که او فرش صنم‌خانهٔ عشق است