اشک کبابم، از دل سوزان از حزین لاهیجی غزل 747

1 اشک کبابم، از دل سوزان فروچکم خون دلم، ز دیدهٔ گریان فروچکم

2 تا گوهرم طراز کلاه و کمر شود از ابر تیغ بر سر میدان فروچکم

3 آن اشک حسرتم که ز صبرم گذشته کار از دل برآیم و به گریبان فروچکم

4 سیر نزولیم، به هوس می زند صلا از ابر دل به دامن مژگان فروچکم

5 نتوان گذاشت تشنه لبان را در انتظار از بحر خیزم و به بیابان فروچکم

6 رنگین کرشمه ام ز نگاه ستمگران مرهم بهای زخم شهیدان فروچکم

7 تا آبیاری گل و ریحان کنم حزین چون نغمهٔ تر، از لب مرغان فروچکم