1 بود پند من این پنجم که دانا نگیرد سخت بر خود رنج دنیا

2 ببین دنیا و بر خود نیک برسنج که دنیا نیست غیر از خانه رنج

3 دو در دارد جهان و آن کس برد سود کزین در آید و زان در رود زود

4 سرای دهر را چون نیست بنیاد خوش آن عاقل که در وی، رخت ننهاد

5 جهان دیوی ست کو خوش نیست با کس نبندد دل کسی هرگز به ناکس

6 جهان چیزی ندیدم، بلکه جان نیز نبندد هیچ دانا، دل به ناچیز

7 غم دنیا مخور تا می توانی نصیحت گفتمت دیگر تو دانی

8 امل چون نیست غیر از ذل و پستی غنیمت دان درین یک دم که هستی

9 منه بر بود و نابود جهان دل که خوش گفت این سخن، آن مرد کامل

10 دو روزه عمر اگر داد است اگر دود چنانچش بگدرانی، بگدرد زود