مردکز عیب خویش بیخبرست از قاآنی قطعه 14

1 ای صفاهان مژده کاینک شاه دوران می رسد جسم بیجان ترا از نو به تن جان می‌رسد

2 غصه را بدرود کن‌کاید مسرت این زمان درد را پیغام‌ ده‌ کاین‌ لحظه درمان می‌رسد

1 دوش کانجم شد عیان بر این سپهر گرد گرد همچو پیکان ‌های سیمین از درون تیره‌ گرد

2 راست گفتی صد هزاران مهره از عاج سپید چیده نراد قضا بر آبنوسن تخه نرد