مغفر و خفتان به میدان محبت از سلیم تهرانی غزل 111

1 مغفر و خفتان به میدان محبت ننگ ماست همچو کشتی گیر، عریانی سلاح جنگ ماست

2 گر به راه شوق گردد مرغ با ما همسفر از پریدن باز می ماند همه گر رنگ ماست

3 کار سازد هر که ما همدست کار او شویم نغمه آن ناخن که بر دل می زند از چنگ ماست

4 برگ گل در غنچه می باشد، ولی در این چمن غنچه ها پر خار و خس چون آشیان تنگ ماست

5 عاشقان را غم بود پیرایهٔ خاطر سلیم گلشن آیینه‌ایم و سبزهٔ ما زنگ ماست