موذّن فالق الاصباح از حکیم نزاری قهستانی غزل 358

1 موذّن فالق الاصباح می گفت گمان بردم که هات الراح می گفت

2 بر افکندم ز خواب آن دل ستان را که می را مونس الرواح می گفت

3 سر ده را مسیح وقت میخواند طلوع صبح را صبّاح می گفت

4 بدو گفتم چه می گوید موذّن مگر رمزی در این اصلاح می گفت

5 قدح پر کن که چون کردی قدح پر نباشد حاجت مصباح می گفت

6 به لفظی دیگرش می خواند جان بخش به دیگر قوّت اشباح می گفت

7 وجوهی نقد می باید که بگشاد در می خانه بی مفتاح می گفت

8 نمی گفت از طلوع صبح باری همه در لمعه ی اقداح می گفت

9 در افکن کشتی ای در بحر مجلس که پندارم تورا ملّاح می گفت

10 نزاری گفت قیدی هست در راه ولی مقری هوالفتاح می گفت