بی‌رخت گل در چمن آشفتگی‌ها از جویای تبریزی غزل 521

1 بی‌رخت گل در چمن آشفتگی‌ها می‌کند غنچه با بوی تو در یک پیرهن جا می‌کند

2 پیش پیش رنگ رخسار خود از خود می‌رویم در چنین دوری که چشمت کار صهبا می‌کند

3 راز در هر دل که جا گیرد نفس نامحرم است عاشقان را دم زدن چون صبح روشن می‌کند

4 باز دل را دیده‌ام جویا هلاک درد هجر با سر زلف نکویان میل سودا می‌کند