موحّدوار کن از حکیم نزاری قهستانی غزل 1241

1 موحّدوار کن در عشق سیری مبین گر صادقی جز دوست غیری

2 چنان بی خویش می باید محقّق که مسجد باز نشناسد ز دیری

3 ز دست خو خلاصی جوی خود را کزین بهتر نخواهی کرد خیری

4 به وحدت کی رسی در عین کثرت دو نبود یا تو او یا او تو خیری

5 اگر جویای توحیدی نزاری موحّدوار کن در عشق سیری