اکثراً از ملا احمد نراقی مثنوی طاقدیس 145

1 اکثراً اهل بهشتند ابلهان ابلهان اینجا و آنجا از شهان

2 ابلهان در کار و بار این جهان زیرک و دانا بهر راز نهان

3 ابلهان اما به نزد این خران عاقل و زیرک به پیش دیگران

4 عقل ما را سوی بیعقلی کشید اینچنین عقلی در این عالم که دید

5 ای رفیقان من کنون ابله شدم از ره و رسم شما مکره شدم

6 چون نمی بینم کنون دیگر رهی می زنم اکنون نوای ابلهی

7 فاش و رسوا می زنم طبل جنون این جنون هردم مرا بادا فزون

8 خواستند اکنون مرا چون اینچنین بگسلم زنجیرهای آهنین

9 چون مرا دیوانه کردند ای قرین تو برو تدبیر خود کن بعد از این

10 بعد از این دست من و دامان عشق جان این افسرده جان و جان عشق

11 بعد از این از جان و از فرزند و زن بگذرم چون آن خلیل ممتحن