مپرس ای گل ز من کز گلشن کویت از هاتف اصفهانی غزل 59

1 مپرس ای گل ز من کز گلشن کویت چسان رفتم چو بلبل زین چمن با ناله و آه و فغان رفتم

2 نبستم دل به مهر دیگران اما ز کوی تو ز بس نامهربانی دیدم ای نامهربان رفتم

3 منم آن بلبل مهجور کز بیداد گلچینان به دل صد خار خار عشق گل از گلستان رفتم

4 منم آن قمری نالان که از بس سنگ بیدادم زدند از هر طرف از باغت ای سرو روان رفتم

5 به امیدی جوانی صرف عشقت کردم و آخر به پیری ناامید از کویت ای زیبا جوان رفتم

6 ندیدم زان گل بی‌خار جز مهر و وفا اما ز باغ از جور گلچین و جفای باغبان رفتم

7 سخن کوته ز جور آسمان هاتف به ناکامی ز یاران وطن دل کندم و از اصفهان رفتم