ای صبح تجلی جمالت رخ انسان از اسیری لاهیجی غزل 414

1 ای صبح تجلی جمالت رخ انسان هر ذره ز مهر رخ جانبخش تو تابان

2 جانا دو جهان ذره صفت واله و شیداست در پرتو خورشید جمال رخ جانان

3 سودای سر زلف و خیال رخ خوبت کردند دل و جان مرا بی سر و سامان

4 بنمود زمرآت جهان عکس جمالت تا باد صبا زلف ترا کرد پریشان

5 بودم همه دم همدم معشوق درین راه زان دم که شدم عاشق جانان بدل و جان

6 بینی رخ معشوق و بنوشی می وصلش گر پا ز سر صدق نهی در ره جانان

7 دیدم همه ذرات جهان همچو اسیری از جام وصال تو شده بیخود و حیران