ای ز رخت صبح و شام کاسته از فروغی بسطامی غزل 271

1 ای ز رخت صبح و شام کاسته شمس و قمر شاهد شیرین کلام، خسرو فرخ سیر

2 ای لب عشاق تو، بوسه‌زن ساق تو سینهٔ مشتاق تو، تیر بلا را سپر

3 کوی تو ای دلبرا، کعبهٔ اهل صفا روی تو ای خوش لقا، قبلهٔ اهل نظر

4 سنبلت ای گل عذار، بر سر نسرین گذار هم طبق گل بیار، هم رمق دل ببر

5 زلف زره‌پوش تو، درع برو دوش تو کوته از آغوش تو دست قضا و قدر

6 چاک گریبان تو، صحن گلستان تو سنبل پیچان تو، چنبر باد سحر

7 ذکر تو کام زبان، فکر تو روح و روان داغ تو بهتر ز جان، داد تو خوش‌تر ز سر

8 مشک‌تر از روی تو، ریخته در کوی تو در هوس بوی تو، شهری خونین جگر

9 چند ز آهوی چین، دم زنی ای هم نشین چشم سیاهش ببین، روز فروغی نگر