1 سنبل تر دمیده بر گل دوست بوی گل می‌دمد ز سنبل دوست

2 باد عنبر شمیم می‌گذرد یافت بویی مگر ز کاکل دوست

3 هر تجمل که هست در خورشید ذره ای نیست با تجمل دوست

4 به جفا از درش نخواهد رفت دوستان را بود تحمّل دوست

5 هر کسی راه توشه‌ای بردند ما برفتیم بر توکل دوست

6 قصهٔ زلف او دراز مکش که درازست خود تطاول دوست

7 این رساله ز شعر ابن حسام یاد می‌دار از ترسل دوست