1 راهب که ز داغ رحلت او خونابه ز چشم دوستان رفت

2 پرواز گرفت مرغ روحش زین باغ بروضه جنان رفت

3 رفت و زغمش فغان احباب هر دم ز زمین بر آسمان رفت

4 هرچند زبان آتشین داشت زین بزم بگویمت چسان رفت

5 گردید ز سرد مهری دهر خاموش چو شمع از میان رفت

6 آخر دیدی چگونه زین باغ آن طایر طوبی آشیان رفت

7 گردید ز نغمهای دلکش خاموش و زجرگ بلبلان رفت

8 مشتاق برای سال فوتش تاریخ طلب بهر کران رفت

9 گفتش ناگاه ره‌نوردی راهب صد حیف کز جهان رفت