محتسب امشب سبوی باده از جویای تبریزی غزل 196

1 محتسب امشب سبوی باده ام را پاک ریخت خون عشرت را ز بی دردی عبث بر خاک ریخت

2 همچو آب جو که برگ گل برون آرد ز باغ با سرشکم لخت دل از دیدهٔ غمناک ریخت

3 هر گیاهی را رسد لاف فلاطونی زدن محتسب تا بر زمین افشردهٔ ادراک ریخت

4 از گل پیمانه می آید شمیم درد عشق باغبان خون دلم گویی به پای تاک ریخت