محبان را نصیب است از حبیبان از فروغی بسطامی غزل 394

1 محبان را نصیب است از حبیبان من حسرت کش از حسرت نصیبان

2 فغان کان گلبن سرکش ندارد سری با ناله‌های عندلیبان

3 مرا گویند از آن رو دیده بربند که فارغ باشی از پند ادیبان

4 دلی می‌باید از آهن کسی را که بر بندد نظر زین دل فریبان

5 به چشم خود اگر بینی اجل را از آن خوش تر که دیدار رقیبان

6 نمی‌ماند شکیبم در محبت چو می‌میرد یکی از ناشکیبان

7 کشد سر در گریبان ماه و خورشید چو بگشایی ز هم چاک گریبان

8 فروزان طلعت صبح سعادت معنبر طرات شام غریبان

9 فروغی را به درد عشق کشتی خلاصش کردی از ناز طبیبان