میرزا صادق که از هاتف اصفهانی دیوان اشعار 41

1 میرزا صادق که پیش قامتش سرو باشد چون نهال کوتهی

2 آنکه از نورالهی روی اوست آگهی بخش دل هر آگهی

3 کوکب بخت بلند بی‌زوال پیش پا بگذاشتش روشن رهی

4 بست عقد ازدواج و اتصال با درخشان مهری و تابان مهی

5 چون به شادی و نشاط آن هر دو یار همنشین گشتند در خلوت‌گهی

6 عقل با هاتف پی تاریخ آن گفت مهری مجتمع شد با مهی