میر زمانه‌ای که نگردد مرا زبان از قاآنی قطعه 119

1 میر زمانه‌ای که نگردد مرا زبان در کام جز برای ثنا و دعای تو

2 ای کاش وعده‌های‌تو درصدق و راستی بودی چو شعرهای من اندر ثنای تو

3 اکنون مرا رسیده به خاطر لطیفه‌ای از وعدهٔ دروغ کلاه و قبای تو

4 جاوید تاکه هست به دیوان روزگار نام و نشان مدح من و مرحبای تو

5 وارونهٔ کلاه که گفتی برای من وارونهٔ قباکه ندادی برای تو

6 بگذشتم‌ از کلاه و قبا چون شد آن کتاب کش وصف کرد فک‌رت معجزنمای تو

7 اعدات از جفای تو یارب چه می‌کشند گر این بود وفای تو با اولیای تو