1 وزیر کشور چارم غیاث دولت و دین توئی که رای تو صد ملک را بیاراید

2 بهر چه بخت جوان تو حکم جزم کند سپهر پیر بر آن نکته ئی نیفزاید

3 فضایل تو گر از خود نهان کند حاسد چنان بود که بگل آفتاب انداید

4 هزار عقده اگر بر امور ملک افتد ضمیر تو بسر انگشت فکر بگشاید

5 روا بود که در ایام دولت چو توئی زمانه همچو منی را بغم بفرساید

6 ز گوسفند و جو و کاه و از دقیق و حطب گزیر نیست که این پنجگانه میباید

7 ضمیر پاک تو چون حال بنده میداند سزد که بنده بذکرش صداع ننماید

8 کنون چو کار مرا هیچ استقامت نیست گرم اجازت رجعت دهی همی شاید