میل خم ابروی توام پشت دو تا کرد از جامی غزل 285

1 میل خم ابروی توام پشت دو تا کرد در شهر چو ماه نوم انگشت نما کرد

2 از موی میان تو جدا بس که کشم رنج نتوان تن رنجور من از موی جدا کرد

3 با دیده غمدیده من اشک دمادم آن کرد که با خانه تن سیل فنا کرد

4 دوران ز گل می و خشت سر خم بس خانه عشرت که درین دیر بنا کرد

5 جانی ز لبت داشت تنم وام به گردن از گردن او تیغ تو آن وام ادا کرد

6 تا شد به قبا سرو قد ناز تو مایل گل اطلس فیروزه زربفت قبا کرد

7 جامی که شد از سنگ ستم بر تو دعاگوی مرغیست که از برگ گل آغاز نوا کرد