مزن به خون من ای پر عتاب، از سلیم تهرانی غزل 13

1 مزن به خون من ای پر عتاب، استغنا که می پرست نزد بر شراب، استغنا

2 دلی که در چمن محفل تو ره دارد زند به باغ چو مرغ کباب استغنا

3 به خوان فقر بود هر که سیر چشم، زند به قرص پنجه کش آفتاب استغنا

4 خوشا دیار قناعت که می زنند اطفال به شیر دایه، شب ماهتاب استغنا

5 مکن تواضع اهل زمانه را تقصیر که کرد خانه ی ما را خراب استغنا

6 سلیم سوخت مرا تشنگی و بر لب جوی زند چو موج، لب من به آب استغنا