1 مرا مرنجان کایزد ترا برنجاند ز من مگرد که احوال تو بگرداند

2 در آن مکوش که آتش ز من برانگیزی که آب دیدهٔ من آتش تو بنشاند

3 اگر ندانی حال دلم روا باشد خدای عز و جل حال من همی داند

4 مرا به بندگی خود قبول کن زان پیش که هرکه دیده مرا بندهٔ تو می‌خواند

5 مباش ایمن بر حسن و کامرانی خویش که هرچه گردون بدهد زمانه بستاند